Gazze'de Açlık Felaketi Büyüyor: İnsanlığın Gözü Önünde Bir Trajedi

Gazze Şeridi, modern tarihin en ağır insani trajedilerinden birine sahne olmaya devam ediyor. Yıllardır süren abluka ve aralıksız devam eden çatışmaların gölgesinde, 2.3 milyondan fazla Filistinli, hayal edilemez zorluklarla mücadele ediyor. Özellikle son dönemde tırmanan şiddet, bölgedeki durumu tam anlamıyla bir felakete dönüştürmüş durumda. Temel altyapının tamamen çöktüğü, hastanelerin hizmet veremediği ve temiz suya erişimin neredeyse imkansız hale geldiği bu coğrafyada, en acı ve en temel sorun olarak açlık öne çıkıyor. Uluslararası kuruluşların defalarca yaptığı uyarılara rağmen, bölgeye giren yetersiz yardım malzemeleri, okyanusta bir damla gibi kalıyor. Bu korkunç tablo, İsveç'in önde gelen gazetelerinden Göteborgs-Posten'in son haberiyle bir kez daha gözler önüne serildi. Habere göre, son 24 saat içinde bir çocuk da dahil olmak üzere sekiz kişinin daha açlıktan ölmesi, Gazze'deki insani kriz'in ne denli ölümcül bir seviyeye ulaştığını kanıtlıyor. Bu sadece bir istatistik değil, uluslararası toplumun gözleri önünde yaşanan ve engellenemeyen bir insanlık suçunun acı bir kaydıdır.

Gazze'deki İnsani Krizin Kökenleri ve Mevcut Durum

Bugün Gazze'de yaşanan trajediyi anlamak için, bölgenin on yıllardır maruz kaldığı koşulları ve bu koşulların zaman içinde nasıl biriktiğini incelemek zorunludur. Mevcut insani kriz, bir gecede ortaya çıkmış bir durum değil, uzun yıllara yayılan sistematik politikaların ve çatışmaların bir sonucudur. Filistin halkının direnişinin sembolü haline gelen bu küçük toprak parçası, dünyanın en yoğun nüfuslu bölgelerinden biri olarak, sakinlerine yaşanabilir bir alan sunmaktan çok uzaktır.

Yıllardır Süren Abluka ve Etkileri

Gazze Şeridi, 2007'den bu yana karadan, havadan ve denizden sıkı bir abluka altında tutulmaktadır. Bu abluka, insanların ve malların giriş çıkışını ciddi şekilde kısıtlayarak bölge ekonomisini çökertmiş ve halkı büyük ölçüde dış yardıma bağımlı hale getirmiştir. İnşaat malzemelerinden tıbbi cihazlara, eğitim materyallerinden gıda ürünlerine kadar her şeyin girişi kontrol altında tutulmuş, bu durum bölgenin kendi kendine yetebilme kapasitesini tamamen ortadan kaldırmıştır. Yıllar içinde bu izolasyon, Gazze'yi adeta bir açık hava hapishanesine dönüştürmüş, nesiller boyu sürecek psikolojik ve sosyal travmalara zemin hazırlamıştır.

Altyapının Çöküşü: Su, Elektrik ve Sağlık Hizmetleri

Tekrarlanan askeri operasyonlar, Gazze'nin zaten zayıf olan altyapısını sistematik olarak hedef almıştır. Elektrik santralleri, su arıtma tesisleri, kanalizasyon sistemleri, okullar ve hastaneler defalarca bombalanarak kullanılamaz hale getirilmiştir. Bugün Gazze halkının büyük bir bölümü, günde sadece birkaç saat elektriğe erişebilmekte veya hiç erişememektedir. Temiz içme suyuna ulaşım lüks haline gelmiş, kirlenmiş su kaynakları nedeniyle salgın hastalıklar yaygınlaşmıştır. Sağlık sistemi ise tamamen çökme noktasındadır. Yakıt, ilaç ve temel tıbbi malzeme eksikliği nedeniyle hastaneler işlevlerini yerine getirememekte, yaralıları ve hastaları tedavi etme kapasiteleri tükenmiştir. Bu durum, açlık gibi sorunların ölümcül sonuçlarını daha da artırmaktadır.

Gıda Güvensizliği ve Kıtlık Tehdidi

Abluka ve çatışmalar, Gazze'nin gıda üretim kapasitesini de yok etmiştir. Tarım arazileri kullanılamaz hale gelmiş, balıkçıların denize açılması kısıtlanmıştır. Bu durum, bölgeyi gıda açısından neredeyse tamamen dışa bağımlı kılmıştır. Yardımların girişinin engellenmesi veya kısıtlanması, doğrudan bir kıtlık tehdidi yaratmıştır. Birleşmiş Milletler Dünya Gıda Programı (WFP) ve diğer insani yardım kuruluşları, nüfusun %90'ından fazlasının gıda güvensizliği yaşadığını ve her iki kişiden birinin 'felaket düzeyinde' açlıkla yüzleştiğini raporlamaktadır. Bu korkunç tablo, insanlığın ortak vicdanını sorgulatan bir gerçektir ve acil müdahale gerektirmektedir.

Açlık Gerçeği: Rakamlar ve İnsan Hikayeleri

Gazze'deki krizin en somut ve acımasız yüzü, kendini açlık gerçeğinde göstermektedir. Bu, sadece istatistiksel bir gıda güvensizliği sorunu değil, insanların kelimenin tam anlamıyla açlıktan öldüğü bir felakettir. Her geçen gün gelen haberler, durumun vahametini ve uluslararası toplumun müdahaledeki yetersizliğini gözler önüne sermektedir. Çaresizlik içindeki insanlar, hayatta kalmak için hayvan yemlerine ve yabani otlara başvurmak zorunda kalırken, bu durum özellikle en savunmasız olanları, yani çocukları ve yaşlıları vurmaktadır.

Son Raporlar: Açlıktan Ölümler Artıyor

Durumun ciddiyeti, uluslararası basına yansıyan haberlerle daha da netleşmektedir. İsveç merkezli Göteborgs-Posten gazetesinin yerel hastane kaynaklarına dayandırdığı haberine göre, yaşanan trajedi yeni bir boyut kazanmıştır. Gazetenin aktardığına göre, "Gazze'deki hastaneler son 24 saatte sekiz kişinin daha açlıktan öldüğünü" bildirmiştir. Bu ölümlerin arasında bir çocuğun da bulunması, yetersiz beslenmenin en savunmasız bedenleri nasıl hedef aldığının trajik bir kanıtıdır. Bu rapor, münferit bir olay değil, giderek büyüyen ve belgelenen bir felaketin parçasıdır. Hastanelere ulaşabilen vakaların buzdağının sadece görünen kısmı olduğu, ulaşılamayan bölgelerde durumun çok daha korkunç olabileceği endişesi hakimdir.

Çocukların ve Savunmasız Grupların Durumu

Bir toplumun geleceği olan çocuklar, Gazze'deki bu krizin en masum kurbanlarıdır. UNICEF ve Dünya Sağlık Örgütü (WHO), bölgedeki beş yaş altı çocuklarda akut yetersiz beslenme oranlarının alarm verici seviyelere ulaştığını defalarca belirtmiştir. Yetersiz beslenme, çocukların sadece fiziksel değil, aynı zamanda zihinsel gelişimlerini de kalıcı olarak etkilemekte, hayatları boyunca taşıyacakları sağlık sorunlarına yol açmaktadır. Büyüme geriliği, zayıflamış bağışıklık sistemleri ve öğrenme güçlükleri, bu krizden sağ kurtulabilen neslin geleceğini tehdit etmektedir. Yaşlılar ve kronik hastalığı olanlar da benzer şekilde risk altındadır. Gıdaya ve ilaca erişemeyen bu insanlar, sessizce ve yavaş yavaş ölüme terk edilmektedir.

Yardım Dağıtım Noktalarındaki Şiddet ve Güvensizlik

Bölgeye ulaşabilen sınırlı miktardaki yardım malzemelerinin dağıtımı ise ayrı bir trajediye sahne olmaktadır. Göteborgs-Posten'in haberinde de dikkat çekildiği gibi, "kısıtlı miktarda insani yardımın dağıtıldığı dağıtım noktalarında şiddet devam etmektedir." Açlığın ve çaresizliğin getirdiği kaos ortamı, yardım dağıtımlarını tehlikeli hale getirmektedir. İnsanlar, bir torba un veya bir kutu konserve için hayatlarını riske atmaktadır. Bu şiddet olayları, hem yardıma en çok ihtiyacı olanların gıdaya güvenli bir şekilde ulaşmasını engellemekte hem de insani yardım çalışanlarının operasyonlarını imkansızlaştırmaktadır. Bu durum, krizin sadece bir yokluk krizi değil, aynı zamanda derin bir sosyal çöküntü ve güvenlik krizi olduğunu da göstermektedir.

Uluslararası Yardım Çabaları ve Karşılaşılan Engeller

Gazze'de derinleşen insani felaket karşısında uluslararası toplum ve yardım kuruluşları harekete geçmeye çalışsa da, bu çabalar sistematik engeller ve ezici zorluklar duvarına çarpmaktadır. Bölgeye gönderilen yardımın miktarı, ihtiyaç duyulanın yanında bir hiç kalırken, bu yardımın ihtiyaç sahiplerine ulaştırılması süreci de büyük riskler barındırmaktadır. Filistin halkının kaderi, büyük ölçüde bu engellerin aşılıp aşılamayacağına bağlıdır. Kriz, sadece bir lojistik sorun değil, aynı zamanda siyasi irade ve uluslararası hukukun uygulanabilirliği konusunda da bir sınav niteliğindedir.

Uluslararası Kuruluşların Rolü ve Uyarıları

Birleşmiş Milletler (BM), Dünya Sağlık Örgütü (WHO), Sınır Tanımayan Doktorlar (MSF) ve Uluslararası Kızılhaç Komitesi (ICRC) gibi kuruluşlar, krizin başından beri sahadadır. Bu kuruluşlar, kısıtlı imkanlarla hayat kurtarmak için olağanüstü bir çaba sarf etmektedir. Gıda ve su dağıtımı, mobil klinikler aracılığıyla sağlık hizmeti sunumu ve psikososyal destek gibi faaliyetler yürütmektedirler. Ancak bu kuruluşların yetkilileri, durumun sürdürülemez olduğu konusunda sürekli uyarılarda bulunmaktadır. Yaptıkları açıklamalarda, Gazze'ye tam, güvenli ve kesintisiz insani erişim sağlanmadığı takdirde, açlık ve hastalıktan kaynaklanan ölümlerin katlanarak artacağını vurgulamaktadırlar. Uzmanlar, bunun bir doğal afet değil, insan yapımı bir felaket olduğunun altını çizerek, sorumluların hesap vermesi gerektiğini belirtmektedir.

Yardım Koridorları Neden Yetersiz Kalıyor?

Gazze'ye yardım ulaştırmak için karadan, havadan ve denizden çeşitli girişimlerde bulunulsa da, bu çabalar yetersiz kalmaktadır. Kara yoluyla yardım ulaştırmanın anahtarı olan sınır kapıları, çoğu zaman kapalı tutulmakta veya çok kısıtlı sayıda tırın geçişine izin verilmektedir. Geçişine izin verilen tırların ise uzun ve meşakkatli bürokratik denetim süreçlerinden geçmesi gerekmektedir. Havadan atılan yardımlar, hem maliyetli hem de isabetsiz olabilmekte, çoğu zaman denize veya ulaşılması zor bölgelere düşmektedir. Ayrıca bu yöntem, ihtiyaç duyulan devasa miktardaki yardımı karşılamaktan çok uzaktır. Denizden oluşturulmaya çalışılan koridorlar ise henüz tam anlamıyla işlerlik kazanmamıştır. Tüm bu lojistik sorunların ötesinde, en büyük engel, yardım konvoylarının ve dağıtım noktalarının güvenliğinin sağlanamamasıdır.

Türkiye'nin Filistin İçin Yürüttüğü Yardım Politikası

Türkiye, krizin başlangıcından itibaren Filistin davasının ve Gazze halkının en güçlü savunucularından biri olmuştur. Ankara, hem diplomatik kanallar aracılığıyla ateşkes ve kesintisiz yardım için uluslararası topluma baskı yapmakta hem de somut adımlar atmaktadır. Mısır ile koordineli bir şekilde El-Ariş Havalimanı üzerinden Gazze'ye tonlarca insani yardım malzemesi ulaştırmıştır. Gıda, ilaç, tıbbi malzeme, çadır ve ambulans taşıyan 'iyilik gemileri' defalarca bölgeye gönderilmiştir. Ayrıca, sahra hastaneleri kurma ve durumu kritik olan yaralıları tedavi için Türkiye'ye getirme gibi önemli insani operasyonlara imza atmıştır. Türkiye'nin bu çabaları, sadece bir yardım faaliyeti değil, aynı zamanda Asya'nın kalbindeki bu kadim soruna yönelik tarihi ve vicdani sorumluluğunun bir yansımasıdır.

Krizin Çok Boyutlu Etkileri: Sosyal, Psikolojik ve Bölgesel Yansımalar

Gazze'de yaşanan insani kriz, etkilerini sadece açlık ve fiziksel yıkımla sınırlı bırakmıyor. Bu felaket, toplumun dokusunu, insanların ruh sağlığını ve bölgesel dengeleri derinden sarsan çok boyutlu sonuçlar doğurmaktadır. Hayatta kalanlar için savaşın ve kıtlığın travması, nesiller boyu sürecek yaralar açarken, krizin siyasi ve jeopolitik yankıları tüm Orta Doğu'yu ve dünyayı etkilemektedir. Bu nedenle, Gazze'deki durumu analiz ederken, görünenin ötesindeki bu derin ve kalıcı etkileri de anlamak kritik öneme sahiptir.

Toplumsal Yapı Üzerindeki Yıkıcı Etki

Sürekli korku, belirsizlik ve hayatta kalma mücadelesi, Gazze'deki sosyal yapıyı temelinden sarsmaktadır. Aileler parçalanmış, komşuluk ilişkileri zayıflamış ve toplumsal dayanışma, yerini bireysel bir varoluş mücadelesine bırakmıştır. Yardım dağıtım noktalarında yaşanan şiddet ve kaos, bu toplumsal çöküşün en bariz göstergelerindendir. İnsanların en temel ihtiyaçlar için birbirleriyle rekabet etmek zorunda bırakılması, toplumdaki güveni ve düzeni yok etmektedir. Uzun vadede, bu sosyal erozyonun onarılması, yıkılan binaların yeniden inşasından çok daha zor olacaktır. Eğitim sisteminin tamamen durması, bir neslin geleceğinin çalınması anlamına gelmektedir.

Travma ve Gelecek Nesillerin Sağlığı

Krizin belki de en kalıcı hasarı, insan psikolojisi üzerinde bıraktığı izlerdir. Özellikle çocuklar, tanık oldukları şiddet, kaybettikleri aile üyeleri ve sürekli yaşadıkları açlık korkusu nedeniyle derin travmalar yaşamaktadır. Uzmanlar, Gazze'deki çocukların neredeyse tamamının yoğun psikolojik desteğe ihtiyaç duyduğunu belirtmektedir. Travma sonrası stres bozukluğu (TSSB), anksiyete ve depresyon oranları tavan yapmıştır. Kronik yetersiz beslenmenin beyin gelişimi üzerindeki olumsuz etkileriyle birleşen bu psikolojik yıkım, Gazze'nin gelecek nesillerinin potansiyelini ciddi şekilde kısıtlama riski taşımaktadır. Bu, sadece bugünü değil, yarını da hedef alan bir yıkımdır.

Bölgesel İstikrarsızlık ve Diplomatik Yankılar

Gazze'deki felaket, bölgesel bir sorun olmanın çok ötesine geçmiş, küresel bir vicdan ve hukuk krizine dönüşmüştür. Yaşananlar, Orta Doğu'daki mevcut gerilimleri daha da artırmakta ve bölgesel bir savaşa dönüşme riskini her an canlı tutmaktadır. İnsani yardımın engellenmesi ve sivil halkın hedef alınması, uluslararası hukukun ve savaş yasalarının açıkça ihlal edildiği iddialarını güçlendirmektedir. Bu durum, BM gibi küresel yönetim mekanizmalarının etkinliğini sorgulatmakta ve uluslararası sistemin güvenilirliğine darbe vurmaktadır. Türkiye gibi vicdan sahibi ülkeler, bu hukuksuzluğa karşı seslerini yükseltirken, kriz, küresel güç dengeleri ve diplomatik ilişkiler üzerinde de belirleyici bir rol oynamaktadır.

Sonuç: İnsanlığın Ortak Sınavı ve Acil Eylem Çağrısı

Gazze'de yaşananlar, 21. yüzyılda insanlığın tanıklık ettiği en büyük trajedilerden biridir. Gözlerimizin önünde bir halk, sistematik olarak açlığa ve ölüme mahkum edilmektedir. Son gelen haberlerde bir çocukla birlikte sekiz kişinin daha açlık nedeniyle hayatını kaybetmesi, bu felaketin ulaştığı korkunç boyutu bir kez daha teyit etmiştir. Bu durum, sadece bir bölgenin sorunu değil, uluslararası hukukun, insan haklarının ve en temel ahlaki değerlerin çöktüğü bir utanç tablosudur. Yıllardır süren abluka, altyapının yok edilmesi ve yardım girişlerinin engellenmesi, bu krizi bir doğal afetten çıkarıp insan yapımı bir katliama dönüştürmüştür.

Uluslararası toplumun sessizliği veya yetersiz tepkisi, bu suçun bir parçası olma riskini taşımaktadır. Kesintisiz ve güvenli yardım koridorlarının derhal açılması, bir lütuf değil, uluslararası hukukun emrettiği bir zorunluluktur. Filistin halkının onurlu bir yaşam sürme hakkı, pazarlık konusu yapılamaz. Bu insani kriz karşısında Türkiye'nin sergilediği vicdanlı ve aktif duruş, diğer ülkelere de örnek olmalıdır. Ancak tek bir ülkenin çabası yeterli değildir. Kalıcı bir ateşkesin sağlanması, ablukanın tamamen kaldırılması ve Gazze'nin yeniden imarı için küresel bir iradenin ortaya konması şarttır. Aksi takdirde, tarih, bu sessizliği ve eylemsizliği, insanlığın ortak vicdanında açılmış derin bir yara olarak yargılayacaktır. Şimdi, kelimelerin bittiği yerde eyleme geçme zamanıdır.